Zeepkruid 

Zeepkruid is een kruidachtige vaste plant die voorkomt op rivieroevers en sloten of in bossen en kreupelhout. Het is een hermafrodiete plant die witte of roze geurende bloemen produceert die door vlinders worden bestoven. Vroeger gebruikte men de bladeren en wortelstokken, die dankzij hun gehalte aan saponinen reinigende en schuimende eigenschappen hebben, voor het reinigen van wol en het bleken van garen en kant. Van zeepkruid kan zeep worden gemaakt door de hele plant (met name de wortelstok) in water te koken. Arabische artsen in de middeleeuwen raadden zeepkruid aan om korsten, lepra en zweren te behandelen. Deze voordelen werden nog eerder erkend door de Romeinen, die de plant ook gebruikten als een zuiverend middel. In de 12e eeuw schreef de heilige Hildegard zeepkruid voor bij oogproblemen, oorsuizen, borstziekten en inwendige zweren. In de volgende eeuwen gebruikten veel artsen het om jicht, reuma en zelfs syfilis te behandelen.